نماز يك فرشته

راز و نياز كودكانه

دخترم

آبروي زندگي بابا

زيبا خلقت خداوندگار

دوستت دارم

به اندازه همه ستاره ها

دوستت دارم بيشمار

دوستت دارم

به اندازه همه دنيا

ديروز

وقتي چادر نمازت را به رخ مي كشيدي

آنگاه كه گونه هايت سرخ مي شد از شرم و حيا

آنگاه كه به سجده معبود سر به آستانش مي گذاشتي

اشك شوق چشمانم را درمي نورديد

و تو چه زيبا مي شدي در چشمانم

و چه مهربان بود آن نگاه زيبا

ديروز

وقتي كه زير لب سخن از عشق مي گفتي

و يگانگيش را با زبان كودكانه ات شكر مي گفتي

دلم لرزيد

دلم لرزيد از عشق پاكت

از هنگامه اذان دلم لرزيد

آنگاه كه خداوند را باچشمان معصومانه ات مي خواندي

آنگاه كه لبهاي زيبايت كريمانه سپاس مي گفت

دلم لرزيد

من ديدم

ديدم آن درخشش بي نهايت را

كه جلا داد آن كلبه كوچك دلمان را

من ديدم

كه چگونه رؤياهامان را به چشمان لطيفت مي بافتيم

و چگونه جزر و مد نگاهمان در نگاهت گم مي شد

دختر عزيزم

زيبايي وصف ناپذير خلقت

من تورا ديدم

كه چگونه در گوش باد زمزمه مي كردي

كه چگونه نشاني معبود را به گوشش مي خواندي

تا نداي قلبت را به ايزد يكتا برساند

و

دخترم

تو در قلبم ترنم احساسي

و تو مثل يك رؤياي ناياب

مثل برگ گل ياسي

در توهمي ناب .

تقديم به دختر زيبايم"نيكادل"

به مناسبت اولين نماز كودكانه ات

سروده بابا ، پائيز 1390